Mijn 1ste Halve Marathon.

Al weken, nee maanden zijn we aan het trainen om onze tijd te verbeteren op de 10 km.

Met een groepje van een man en vrouw of 15 trainen we iedere maandag en donderdag. Maandag extensief (rustig duurlooptempo in combinatie met krachttraining) En op donderdag intensief (sprinten in combinatie met krachttraining).

Mijn eigen doel was om de 10 km in een tijd van ongeveer 50 min te kunnen voltooien. Dat zou een verbetering zijn van ongeveer 10 minuten (!!!!) op vorig jaar. Tevens zijn deze trainingen een geweldige aanvulling op mijn andere doel: In 2016 een hele Marathon uitlopen…

Maar om langzaamaan al richting een Marathon te trainen is snelheid en kracht natuurlijk niet genoeg.

Afstanden uitbouwen gaat nu een prioriteit worden. En vanaf Januari ben ik daar dus mee begonnen. Dussss….. de eerste wedstrijd van 2015 stond op de planning. De Annedaalloop in Posterholt. En toen besloot ik om me maar gewoon voor de langste afstand in te schrijven. De Halve Marathon. 21 km…

Ik was ervan overtuigd dat ik het kon toen ik me inschreef. Want; ik heb de afstand al een keer gedaan. Maar oeps…. Dat was wel 3 maanden geleden ongeveer…of meer zelfs…shit…

Nou, nu kon ik niet meer terug! Want ter ondersteuning van mijn eigen doorzettingsvermogen, plaats ik dit natuurlijk a la minuut op facebook! En dan hoor je van alle kanten; Dat kun je! Wauw, dapper!, Bikkel!, Met 2 vingers in de neus! En dan kun je niet meer terug. Dus dan besluit je dat je hem koste wat kost uitloopt. Of kruipt…

Een week van zenuwen volgt en de twijfel slaat dan toch wel toe… Is dit niet te vroeg? Kan ik dit wel? Loop ik me geen blessure? Wat als ik faal? Wat als ik niet finish? Wat als ik laatste ben?

En dan komt toch de dag zelf… Geen weg meer terug.

Ach, aan de voorbereidingen kan het niet liggen! De week van tevoren heb ik heeeeeeel veel water gedronken, extra gezond gegeten en veel eiwitten genuttigd en vroeg naar bed gegaan. De ochtend zelf beginnen met een halve liter water, een grote kom warme havermout met rozijnen en ongezoete sojamelk met kaneel (ja, altijd die kaneel! Is zooooo goed om je lijf een kickstart te geven!) en een halve liter thee. Vlak voor de wedstrijd nog een gezonde energie drank met veel vitamine c en een banaan, bidon mee met super sportdrank speciaal voor onderweg en dan gaan we…. Op naar de start!

Raar genoeg was ik op dat moment opvallend rustig. Mijn lieve schat stond naast me (Hij deed de 10 km en hoefde maar 1 rondje..) en voordat we beginnen wensen we elkaar altijd succes en veel plezier. En een kus. Nog even kletsen en voordat je het weet hoor je het startschot…

En daar gaan we dan!

Rustig beginnen. Mijn eigen tempo direct bepalen. En dat is best moeilijk want je laat je gemakkelijk meeslepen door de meute. Maar ondertussen heb ik genoeg wedstrijden meegelopen om te weten dat hoeveel mensen je ook inhalen, het is ok. De meesten starten toch veel te snel. Je eigen tempo is altijd sneller dan je denkt en je kunt beter aan het einde nog wat overhouden dan dat je jezelf kapot rent en de finish niet haalt!

Het eerste rondje van 10 km ging heerlijk. Ik kwam binnen op 56 min 36 sec. Maar dan moet je nog zo’n zelfde rondje. En geloof me…het was niet de meest makkelijke route. Geen publiek (alleen bij de start/finish en hele lange stukken rechtdoor langs grote wegen of velden met veel wind. Daarbij komt ook nog eens dat je het tweede rondje zo goed als alleen loopt. De mensen die de 10 km lopen zijn klaar en gefinisht. En zo veel mensen lopen de Halve Marathon niet. Dus dan wordt het een gevecht met jezelf. Op 15 a 16 km gingen mijn benen pijn doen. Verzuren, stijf. Gelukkig waren het alleen mijn benen. Voor de rest voelde ik me echt super! Ik kon nog praten, was alert en ben op een gegeven moment hardop tegen mezelf gaan praten om me af te leiden van die pijn. Zingen werkt ook. Dan maar gek, maar ik ZAL finishen!! Hahahahahaha! En daarbij…als je de 16 km gepasseerd bent ga je ECHT niet meer opgeven! Die laatste 4km is toch niks dan!?

Hoe fijn is het dan, als een mede hardloopster van ons geweldige cluppie die zelf de 10 km heeft gerend en naast de kant stond een km voor de finish besluit de laatste km met me mee te rennen! Nog even die laatste meters. En ja, dat kon ik goed gebruiken! Dankjewel daarvoor Heleen!

En dan is de finish in zicht. Letterlijk! Wauw…dat besef dat je dan hebt; Ik heb een halve marathon gerend! Mijn allereerste ECHTE! En ik ga hem uitrennen. ONDER DE 2 UUR…

En Jaaaaaa!!!!, het is gelukt. 1 uur 57 min en 28 seconden!!!! Superblij!!!

En dat alles door een verbetering van mijn voeding, harder trainen, doorzetten, positieve mensen om me heen die me motiveren en me helpen het beste uit mezelf te halen… Ik ben HEEL erg tevreden. Met mezelf en deze prestatie. Deze mijlpaal. Vanaf dit punt verder! Meer!

Het is trouwens wel een hele aparte ervaring dat je, als je over de finish komt en je moet stoppen met rennen, je niet meer normaal kunt lopen… (tja, die pijn onderweg he?) Ik liep als een robot die op hol geslagen was… Het duurde een 10 minuten voordat ik enigszins normaal kon bewegen. Dat is wel een aparte ervaring! Hahahahahaha! De dag erna zo stijf als een plank dus. Maar…dag twee is vandaag. En de spierpijn is zo goed als weg! , morgen ga ik weer rustig aan trainen. Op naar de volgende Halve Marathon!

2015 is goed begonnen en ik heb er het volste vertrouwen in! Je kunt ALLES als je je er je volledige toewijding maar aan geeft!

Liefs, Vicky