Een ding is zeker: het Coronavirus heeft onze hele wereld op zijn kop gezet. Met alle restricties van dien is niets meer hoe het was. Hoe we reizen, waar we naartoe op vakantie kunnen, wie we een knuffel kunnen geven en wanneer (niet, vooral). Als COVID-19 ons een belangrijke levensles heeft geleerd, is het om niets in het leven als vanzelfsprekend te zien.
Corona: nieuwe regels om bij te spelen
Terwijl vrijheid in ons land een groot goed is, is de acceptatie om in een maatschappij met restricties te leven de afgelopen tijd zonder al te veel drama verlopen. Eenvoud is anders, en we blijven mensen dus fouten zijn snel gemaakt, maar de corona-maatregelen leken zich de afgelopen tijd langzaam te ontwikkelen tot een nieuwe realiteit. Een voldongen feit, een gegeven, nieuwe regels om bij te spelen.
Een nieuwe realiteit
Hoe snel ons brein in staat is om zich aan te passen, nieuwe verbindingen te leggen en connotaties te ontwikkelen heb ik de afgelopen tijd zelf mogen ervaren. In de plaats waar ik woon, Hannover (Nedersaksen, Duitsland) is de gastronomie weer geopend sinds midden mei. De eerste keer dat ik na mijn boodschappenronde voorbij een terras liep en daar een stelletje zag zitten, was de eerste gedachte die in me opkwam: “He, dat mag toch helemaal niet?” Een verbod op het nuttigen van een maaltijd in een restaurant was in mijn hoofd een nieuwe realiteit geworden.
De dingen die we voor lief nemen
Zo uitgelaten voelde ik me afgelopen donderdagavond, toen ik voor het eerst sinds de heropening van de horeca in mijn eentje een terras opzocht. Het restaurant waar ik zat had de tafeltjes keurig verspreid opgesteld, op ruim 1,5 meter afstand, en ik voelde me dan ook veilig genoeg om plaats te nemen. Elke interactie met de ober was een nieuw heuglijk feit: een menukaart! Terwijl ik aan een tafeltje zit! Een glas wijn! Een bord pasta! Wat een feest! Ik heb me nog nooit zo verheugd op de dingen die ik tijdens een restaurantbezoek normaliter voor lief neem, als afgelopen donderdag.
Vier kleine geluksmomentjes
Die ervaring maakte dat ik dieper ging nadenken over dingen die ik de afgelopen tijd enorm heb gemist, terwijl ik die jarenlang voor lief heb genomen. Omdat het bewust stilstaan bij de positieve dingen des levens, en mijn waardering daarvoor uitspreken – al is het maar mentaal – mij optimistischer in het leven laat staan.
- Op bezoek gaan
Aangezien ik in Duitsland woon, vergt het bezoeken van vrienden en familie vaak enige planning. Toch ben ik normaliter regelmatig in Nederland te vinden. Nu de grensovergangen een tijd gesloten waren, heb ik me des te meer gerealiseerd hoe fijn het is om in een ‘buitenland’ te wonen vanwaar ik op treinreis-afstand naar Nederland kan gaan. Zonder vliegtuig, zonder dagenlang te hoeven reizen, en zonder dat het al teveel hoeft te kosten.
- Een knuffel geven
Zo vanzelfsprekend als het altijd was om je dierbaren een knuffel te geven, zo anders was het de afgelopen tijd. Stilstaand bij het feit dat ik in de regel gewoon in staat ben om mijn ouders, vrienden en vriendinnen te knuffelen, prijs ik mezelf gelukkig dat ik A) veel lieve familieleden en vrienden heb B) niet in gevangenschap leef waardoor ik me over het algemeen vrij kan bewegen en C) deze mensen net als ik niet vies zijn van een knuffel.
- Zitten in het park
In de maand maart heb ik een week de Spaanse lockdown meegemaakt, waar ik me allesbehalve vrij kon bewegen. Daardoor heb ik ervaren hoe anders het nu voelt om zomaar de deur uit te kunnen lopen, zonder doel, zonder bewijsmiddel en zonder nerveuze ondervraging. Alhoewel ik zitten in een park – met name met mijn snoet in de zon – altijd al een fijn tijdverdrijf heb gevonden, ben ik tijdens de Corona-lockdown in Tarifa tot de conclusie gekomen dat ik het park in al haar schoonheid tot dan toe werkelijk heb onderschat.
- De kleur van de lucht
Aangezien ook bij mij de verveling vaker dan eens heeft toegeslagen, heb ik nog nooit zo vaak naar de lucht gekeken als de afgelopen tijd. Ik heb me meer dan eens verwonderd over de prachtige kleuren die de lucht aanneemt tijdens de zonsondergang én zonsopgang. En genoten het feit dat mijn appartement beschikt over grote ramen aan beide kanten, zodat ik ongeacht het moment van de dag, dit schitterende spectrum aan kleuren in al haar glorie kan aanschouwen. Gezien de vele #goldenhour-foto’s die ik in mijn Instagram-feed voorbijzie komen, ben ik niet de enige die zich realiseert dat geluk ‘m zit in de kleine dingen, zo lang je je er maar voor open stelt.
